Proponowana państwu do odwiedzenia oraz pobytu wieś Polańczyk jest następnym zakątkiem, godnym państwa uwagi, znajdującym się na terytorium Polski. Lokowana na prawie wołoskim wieś Polańczyk powstała w dobrach należących do rodu Kmitów. Wymieniona wieś istniała już od XVI wieku. Jej nazwa na początku brzmiała inaczej. Nosiła ona bowiem wcześniej inną nazwę, a mianowicie Polieszczańskie, natomiast aktualna nazwa, wspomnianej wsi, została przyjęta pod koniec XVII wieku. Wtedy to wieś należała do rodu Polańskich.
Sama wieś Polańczyk noclegi domki nad Soliną jest wsią o statusie wczasowo – uzdrowiskowym. Znajduje się ona w województwie podkarpackim. Od roku 1999 to Polańczyk sprawia funkcję siedziby władz gminy Solina. Przedtem ową siedzibą była sama Solina, ale to się zmieniło.
W Polańczyku jest również zlokalizowana Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Która jest parafią wyznania rzymskokatolickiego. Prowadzą ją księża archidiecezjalni. Powołano ją w roku 1948. Znajduje się ona w dekanacie Solina i w archidiecezji przemyskiej.
Przedstawiana wieś, wcześniej miała inną nazwą, a mianowicie „Poleszczańskie”. Istniała ona, tak jak było o tym po części wspominane, już w roku 1580. Powracając na moment do kwestii nazwy, to warto powiedzieć, że nazwę swą w takiej postaci zawdzięcza potokowi Leszczyńskich. Wtedy to, wieś była oddana w ręce syna siostry wojewody – Katarzyny Kmicianki, Marka Stadnickiego. Wymieniony Marek Antoni Stadnicki, był posłem na sejmy oraz krakowskim podczaszym. Powracając do przedstawianego Polańczyka, warto poznać również jego pierwsze władze. Na przestrzeni lat różni ludzie władali bowiem tymi ziemiami.
W roku 1674 ich własność nabył Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Ziemskimi zaś właścicielami byli także Gołębiowscy, Hermanowscy, czy Bolowie. Historia Polańczyka jest bardziej znana oraz przystępna, zaczyna się ona po roku 1968. Wtedy to wybudowano Zalew Soliński. Wówczas sam Polańczyk stał się miejscem, w którym zaczęto budować liczne sanatoria oraz domy wczasowe. Widziano bowiem potencjał tego terenu, dla takowych celów. Charakteryzowany Polańczyń, wraz z biegiem lat ulegał modernizacji i rozbudowie. Mianowicie wskazany Polańczyk stał się Uzdrowiskiem. A dokładniej, w roku 1999, przedstawiany Polańczyk zdobył zaszczytny tytuł uzdrowiska. Przedstawiany wieś Polańczyk już w roku 1974 uznana została za miejsce posiadające potencjał oraz warunki ku lecznictwu uzdrowiskowemu. Pozwoliło to, na otworzenie zakładu lecznictwa. Jednak nie wszystko na samym początku, było takie łatwe oraz proste. Aby możliwe było uzyskanie wspomnianego oraz takowego tytułu, uzdrowiska, należało spełnić szereg warunków. Uzdrowiskiem bowiem określa się miejscowości, które posiadają naturalne, lecznicze warunki, czynniki. Takie jak chociażby na przykład dogodny klimat czy wody mineralne, naturalne złoża minerałów, które w procesie zdrowotnym można uznać za przyjazne, za potrzebne. Nie można tutaj zapomnieć, także o walorach przyrodniczych, które muszą być spełnione przed uznaniem miejsca za uzdrowisko.
– W Polańczyku znajduje się jakieś tysiąc dwieście miejsc przeznaczony dla kuracjuszy. Do Polańczyka głównie przyjeżdża się z problemami i chorobami kobiecymi, jak również z problemami układu oddechowego oraz moczowego.
– W przedstawianym miejscu uzdrowiskowym znajdziemy bogatą bazę noclegową oraz gastronomiczną.
– Jak najlepsze ugoszczenie, przyjeżdżających tu kuracjuszy, jest rzeczą, czynnością, znajdującą się jak najbardziej w rękach, gestii mieszkańców Polańczyka.
– obecność przyjeżdzających tu kuracjuszy i zwykłych odwiedzających, wpływa pozytywnie na gospodarkę miejsca. Ponieważ duża liczba osób w Polańczyku z tego żyje i korzysta na tym,
jak i przy okazji pomaga innym. Niesie to zatem obopólną korzyść.
– W Polańczyku istnieje także klub piłkarski.
– Dodatkowo Polańczyk jest jednym z miejsc, które często jest wybierane przez sympatyków Bieszczad oraz pobliskiej Soliny.
– Bieszczady mają swój nieodparty urok i wielu ludzi przybywa tu jak to mówią, żeby się zdystansować, a nawet „zresetować”, odetchnąć, wypocząć i nacieszyć oczy dziewiczym krajobrazem, „niedostępnych” zakamarków.
Jak łatwo się domyślić, Polańczyk jest miejscem wczasowo-uzdrowiskową w Polsce. Położoną w województwie podkarpackim, w powiecie leskim.
Polańczyk to również siedzibą władz gminy Solina.
– Położone na zachodnim brzegu Jeziora Solińskiego.
– Przy obwodnicy drogi wojewódzkiej nr 894, znajduje się rzymskokatolicki kościół parafialny w dawnej zabytkowej cerkwi. Warto go chociażby zobaczyć.
– W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
– Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowana, była na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie. Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki – Markowi Stadnickiemu. Nazwa tej miejscowości znajduje się w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego, które zostało wydane
w 1655 roku, w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec.
– Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz,
hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel wsi do 1945 roku. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej
w Polańczyku byli Elżbieta Leszczyńska i inni współwłaściciele.
– Po II wojnie światowej ze wsi została wysiedlona ludność ukraińska i Rusińska.
Po powstaniu Zalewu Solińskiego w latach 1961–1968 Polańczyk zmienił swoje oblicze. Ponieważ na półwyspie położonym po wschodniej stronie Polańczyka otoczonym wodami jeziora zbudowano domy wczasowe i sanatoria.
Od 1974 roku, na podstawie ustawy o uzdrowiskach, Polańczyk było uznane za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły istnieć tu i być prowadzone zakłady lecznictwa. W 1999 miejscowość została uznana za uzdrowisko.
W Polańczyku lecznictwo uzdrowiskowe rozpoczęto w 1974 natomiast status uzdrowiska posiada od 1999. Jest tu łącznie ponad 1200 miejsc dla kuracjuszy. W odwiertach występują wody wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-bromkowe i jodkowe. Polańczyk ma także bogatą bazę leczniczą. Leczy się tutaj między innymi choroby układu oddechowego i moczowego oraz choroby kobiece. Znajduje się tutaj wiele miejsc noclegowych i przystani żeglarskich. Miejscowość posiada dobrą bazę gastronomiczną.
Baza hotelowo-noclegowa w Polańczyku:
Proponowana i przedstawiana baza hotelowo-noclegowa w Polańczyku jest ciekawa i interesująca. Świadczą o tym dane zamieszczone na stronach informacyjno – turystycznych. I tak na przykład jest to turystyczna oraz noclegowa miejscowość w Bieszczadach. Znajdująca się nad samym jeziorem Solińskim z posiadaną bazą noclegową w postaci nowoczesnych obiektów noclegowych, hoteli, pensjonatów, domków i innych noclegów w Polańczyku. Istniejące tu nowoczesne obiekty noclegowe Polańczyk spełnią wymagania każdego turysty. Polańczyk dysponuje noclegami w hotelach, pensjonatach, coraz bardziej popularnych domkach letniskowych z dostępem do Soliny, a także tradycyjnych kwaterach, pokojach gościnnych i w obiektach agroturystycznych. Dlatego baza noclegów Polańczyka jest bardzo rozbudowana. Można tutaj spotkać obiekty noclegowe o bardzo wysokim standardzie, nie odbiegające w żadnym razie od państwa oczekiwań. Polańczyk dysponuje też duża bazą gospodarstw agroturystycznych, kwater prywatnych i domków letniskowych. Najwięcej jednak i najbardziej popularne są Polańczyk domki i Solina domki zlokalizowanych nad jeziorem Solińskim.
W wielu miejscach istnieją również wypożyczalnie sprzętu pływającego, a po Solinie kursują statki spacerowe.
Baza restauracyjna – barowa: Z dostępem do jedzenia nie będzie problemu.
Szkoda siedzieć w domu, kiedy posiadamy czas wolny od pracy i codzienności. W drogę, nie siedźmy!